من در جست و جو هستم...

بسم الله الرحمن الرحیم.

اصلا چه کسی میگوید که شهیدان از دنیا دل کنده بودند؟

چه کسی میگوید دست از جان شسته بودند و وابستگی به این دنیا نداشتند ؟

کسی را که ادعا میکند شهدا تعلقات دنیایی نداشتند را به من نشان بدهید تا برایش ثابت کنم که آن ها بیشتر از همه ی ما مثلا زنده ها، دنیا دوست بودند.

می دانی چرا، چون توی دینمان داریم که هرچه را که بیشتر از همه دوست داری نثار بهترین دوستت کن.

مگر می شود آدم بردارد چیزی را که دوست ندارد، ازش دل کنده، به دردش نمی خورد، تعلق خاطری بهش ندارد را به خدا بدهد بعد خدا بگوید تو بالاترین مقام را پبدا کردی و او را شهید کند؟ (یا به عبارت دیگر هدیه اش را بپذیرد و او را ببرد پیش خودش؟)

اصلا همین پارادوکسیکال نظام خلقت خداست که مرا بیچاره خودش کرده!

اینکه تو تا دل نکنی، خدا قبولت نمیکند، و اگر دل بکنی و هدیه اش کنی به خدا، باز هم قبول نمی کند.

پ.ن: این را از پستوی بلاگفا بیرون کشیدم!